آرتروز یا استئوآرتریت نوعی بیماری التهابی و تخریبی مفاصل بدن است که به دلیل فرسودگی و تخریب تدریجی غضروف مفاصل بدن رخ می دهد.
شیوع آرتروز با افزایش سن بالاتر می رود و بر اساس آمارها بیش از 80 درصد مبتلایان به آرتروز در سنین بالای 65 سال قرار دارند.
غضروف بافتی با خاصیت ارتجاعی و انعطاف پذیری است که سر استخوان در مفاصل را می پوشاند و از این طریق به تسهیل حرکات مفصل کمک می کند.
در نبود غضروف استخوان ها بجای آنکه بر روی یکدیگر بلغزند بر روی هم ساییده می شوند که این شرایط سبب بروز درد و التهاب در مفصل مبتلا شده و زمینه ایجاد خارهای استخوانی را نیز در مفصل درگیر فراهم می آورد.
غضروف ها همچنین با جذب شوک ها و فشارهای وارده بر مفصل نقش مهمی در جذب شوک ها و فشارهای وارده بر مفصل داشته و از مفصل در برابر آسیب دیدگی محافظت می کنند.
احساس درد و ناراحتی در مفصل مبتلا به آرتروز ، خشکی و سفتی مفصل و کاهش دامنه حرکتی مفصل از مهم ترین عامل این بیماری هستند.
حرکات تکراری مفصل و وارد شدن فشار بیش از حد و مکرر بر مفاصل بدن مهم ترن عاملی است که خطر بروز این بیماری مفصلی شایع را به همراه دارد.
ریسک بروز آرتروز در مفاصل زانو و لگن بیش از سایر مفاصل بدن است چراکه فشار ناشی از وزن نیز بر این مفاصل را وارد می شود.
علائم آرتروز
- درد مفصل درگیر
- التهاب مفصل درگیر
- گرمی و قرمزی مفصل درگیر
- خشکی و سفتی مفصل درگیر
- کاهش انعطاف پذیری مفصل
- محدود شدن دامنه حرکتی مفصل
- تغییر شکل مفصل
- اختلال در عملکرد حرکتی مفصل
- شنیده شدن صدای ساییدگی استخوان ها بر روی هم
- ایجاد خارهای استخوانی در مفصل درگیر
- لنگیدن در صورتی درگیری مفاصل درگیر
دلایل و عوامل خطر
- حرکات تکراری مفصل
- وارد شدن فشار بر مفصل
- اضافه وزن
- آسیب دیدگی مفصل در گذشته
روش های درمانی
تاکنون هیچ درمان قطعی برای آرتروز شناخته نشده اما هدف از اقدامات درمانی بهبود دامنه حرکتی مفصل ، کاهش درد و التهاب در مفصل مبتلا و کاهش مشکلات بیمار است.
استراحت دادن به مفصل مبتلا و کاهش سطح فعالیت برای تسکین درد و ناراحتی و جلوگیری از تخریب مفصل ضروری است.
گرم کردن مفصل مبتلا در تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی مفصل موثر است.
برای تسکین درد و التهاب مفصل درگیر آرتروز استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستیروئیدی همچون ایبوپروفن و دیکلوفناک توصیه می شود ، در صورت درد و التهاب شدید ممکن است تزریق داروهای کورتونی نیز انجام بگیرد.
فیزیوتراپی یکی از موثرترین و بهترین روش های درمان آرتروز است.
تمرینات فیزیوتراپی نقش زیادی در بهبود دامنه حرکتی مفصل ، کاهش درد مفصل و بهبود عملکرد حرکتی آن دارد.
فیزیوتراپیست برای کمک به بهبود شرایط بیمار علاوه بر تمرینات ورزشی از مدالیته های لیزر پرتوان ، الکتروتراپی و سوزن خشک نیز بهره می برد ، تکنیک های درمان دستی نیز در بهبود شرایط مفصل مبتلا به آرتروز موثر است.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در قزوین – بهترین فیزیوتراپی قزوین – متخصص فیزیوتراپی در قزوین – کلینیک فیزیوتراپی دنیز
