آرتروز شانه نوعی بیماری تخریبی است که به دلیل تخریب تدریجی غضروف مفصل شانه رخ داده و با علائمی همچون درد و التهاب شانه و خشکی و محدود شدن حرکات شانه همراه است.
ساییدگی غضروف پوشاننده اطراف مفصل شانه به دلیل حرکات تکراری مفصل مهم ترین عاملی است که ریسک بروز این بیماری مفصلی را به همراه دارد ، به همین دلیل افرادی که مفصل شانه آن ها تحرک بالایی دارد بیش از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به آرتروز شانه قرار دارند.
غضروف ها بافتی با خاصیت ارتجاعی هستند در محل مفاصل برای جلوگیری از آسیب دیدگی استخوان ها در حین حرکت قرار دارند و علاوه بر این به تسهیل حرکات استخوان ها نیز کمک می کند ، در نبود غضروف استخوان ها بر روی هم ساییده می شوند که این امر زمینه ساز بروز درد و التهاب در مفصل شانه و محدود شدن حرکات آن می شود.
وارد شدن ضربه شدید به شانه که موجب آسیب دیدگی مفصل شود نیز در افزایش خطر ابتلا به آرتروز شانه بی تاثیر نیست.
شیوع آرتروز در مفصل شانه مانند سایر انواع آرتروز مفصلی در بین خانم های میانسال و سالمند بیش از سایر افراد است و مشاغلی مانند خیاطی ، نجاری ، نقاشی و … نیز سبب افزایش ریسک ابتلا به آن می شوند.
درد و التهاب مفصل شانه ، محدود شدن دامنه حرکات آن ، سفتی و خشکی مفصل شانه و اختلال در عملکرد طبیعی شانه از مهم ترین علائم این بیماری مفصلی هستند.
علائم آرتروز شانه
- احساس درد در مفصل شانه که با حرکت دادن شانه تشدید می شود.
- التهاب و توزم مفصل شانه
- ناتوانی در انجام فعالیت هایی که نیازمند بالا بردن دست به بالای سر هستند مانند شانه زدن موها ، درآوردن و پوشیدن لباس و …
- خشکی و کاهش انعطاف پذیری شانه
- کاهش شدید دامنه حرکتی شانه
- شنیده شدن صدای سایش استخوان ها بر روی هم
- حساسیت شانه هنگام لمس و فشار
- انتشار درد به بازو ، آرنج و دست ها
- ضعف عضلات شانه
دلایل و عوامل خطر
- حرکات تکراری مفصل مهم ترین عاملی است که ریسک بروز آرتروز شانه را افزایش می دهد به همین دلیل این آسیب در ورزشکاران رشته های تنیس ، هندبال و … و همچنین مشاغلی مانند خیاطی ، نجاری و … شیوع بالاتری دارد.
- افزایش سن و تخریب تدریجی غضروف مفصلی در طی روند افزایش سن
- آسیب دیدگی شانه در گذشته مانند دررفتگی و شکستگی
- التهاب تاندون های شانه
- التهاب بورس های شانه
- آسیب اجزای شانه در گذشته
- بیماری های روماتیسمی مانند آرتریت روماتوئید و اختلالات غده تیروئید نیز ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهند.
روش های درمان آرتروز شانه
استراحت دادن به مفصل شانه و کاهش فعالیت هایی که نیازمند حرکت دادن شانه ها هستند در تسکین درد و سایر علائم این بیماری موثرند و به جلوگیری از تخریب بیشتر مفصل شانه کمک می کنند.
بیمار باید از انجام هرگونه فعالیتی که موجب تشدید درد و ناراحتی می شود بپرهیزد تا فشار کمتری به مفصل آسیب دیده وارد شود.
گرم کردن مفصل با کمپرس گرم می تواند منجر به افزایش جریان خون و بهبود دامنه حرکات مفصل شود ، کمپرس سرد نیز در کاهش التهاب مفصل موثر است.
فیزیوتراپی شانه بهترین و موثرترین روش در کنترل علائم آرتروز شانه است.
فیزیوتراپیست از متدها و مدالیته های مختلفی همچون تمرینات ورزشی مخصوص شانه ، لیزر درمانی و درمان های دستی و ماساژ برای کمک به بهبود شرایط بیمار مبتلا به آرتروز کمک می کند.
تمرینات ورزشی مخصوص شانه دامنه حرکتی مفصل را بهبود بخشیده و به بهبود عملکرد طبیعی شانه کمک زیادی می کند.
جراحی تنها در صورتی که شرایط مفصل شانه بگونه ای باشد که با روش های غیرجراحی قابل کنترل نباشد انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی شانه – دکتر فیزیوتراپی – فیزیوتراپی در قزوین – فیزیوتراپیست قمی – بهترین فیزیوتراپی قزوین
